Monique: «Εγώ η λοίσθια μα και η εράσμια μορφή» - Artistic Town

ΝΕΑ

Post Top Ad

www.artisticTown.gr

Monique: «Εγώ η λοίσθια μα και η εράσμια μορφή»


           Λίγα λόγια για τη Monique            

Η Monique γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. Στα παιδικά της χρόνια ακόνιζε τη σκέψη της πλάι στα ποιήματα της μητέρας της αλλά και στη μεγάλη συλλογή βιβλίων διαφόρων Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, που υπήρχε στο σπίτι της.

Η Monique δεν είναι αφύσικη. Είναι έξτρα φυσιολογική. Σαν ένας φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκάλι που αν δεν τον πιεις γρήγορα, χάνει τις βιταμίνες του. Δεκαετίες φυλακισμένη σε ένα σώμα που η φύση την χρέωσε και μία ψυχή που η μικροαστική τούτη κοινωνία έσπρωξε στης μελάνης το ακράγκαθο, η Monique κατάλαβε πως ο πιο σύντομος δρόμος είναι η αλήθεια. Δεν βρίσκεται ανάμεσα μας για να κουράσει, ούτε να μπλέξει τα βήματα της στα δικά μας. Είναι αιθέρας που στη δύση της ημέρας καταγγέλλει την απάθεια.

Η Monique εξόρισε την ψυχή από το σώμα της και έβαλε πλώρη για του κόσμου τα λιμάνια. Γνώρισε, έμαθε, συνάντησε ανθρώπους που είχαν άλλη λαλιά και ανακάλυψε τα πλούτη στα λοίσθια. Κάπου εκεί αγκάλιασε την ψυχή και το σώμα της. Το μόνο πια που απέμενε, ήταν να λευτερώσει την σκέψη της, να τη σπρώξει σε μονοπάτια εράσμια, στα παιδικά της χρόνια. Εκείνα τα χρόνια που η αγνότητα των συναισθημάτων και των ονείρων στέκουν ακόμη αμαγάριστα. Κάπου εκεί πήρε τη μεγάλη απόφαση και άλλαξε τα ρούχα της, με υφάσματα που γλιστράνε. Από αυτά που φορούν τα κορίτσια και ξεγλιστρούν σε οτιδήποτε και αν ξημερώσει. Αυτό ήταν αρκετό για να χωρέσει, να περάσει τα κάγκελα και σήμερα να βρίσκεται κοντά μας με την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Λοίσθια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος. Μέσα σε αυτήν την ποιητική συλλογή όλοι μπορούν, να βρουν κομμάτια της ψυχής τους.

Το ίδιο συνέβη και με την Ερασμία Μάνου που διαβάζοντας τα ποιήματα της Monique και βουτώντας στα βαθιά νερά της γραφής της, μελοποίησε και ερμήνευσε η ίδια 8 ποιήματα από το βιβλίο «Λοίσθια». Τα τραγούδια αυτά συμπεριλαμβάνονται στη δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Τι να σου μοιάσει», που κυκλοφορεί από την εταιρεία Music Art Lab. Ποίηση και μουσική χορεύουν μαζί ένα γαλήνιο χορό, τίτλος ενός από τα τραγούδια που θα ακούσει κανείς στον δίσκο αυτό. Ο «Γαλήνιος Χορός» είναι ένα ρομαντικό βαλς, που έχει ήδη λάβει μεγάλη αγάπη από το κοινό.

Follow Monique
Facebook: Facebook page

Πότε και πως προέκυψε η ποίηση στη ζωή σου; 

Η ποίηση προέκυψε στη ζωή μου από τους εμβρυϊκούς μήνες μου, υποθέτω. Όχι, σίγουρα δεν κράταγα την πένα στην κοιλιά της μητέρας μου. Όμως την κράταγε εκείνη. Εγώ απλά κλώτσαγα πολύ τότε, βγήκα και νωρίτερα από το κανονικό. Μαρτυρίες αναφέρουν, πως βγήκα έντονα μελανιασμένη και έφερα και κάποια δόντια. Μάλλον κάτι με έπνιγε από πάντα. Ήθελα, να καταγγείλω τον βάλτο της ζωής. Τον χρόνο που δυστυχώς για όλους μας είναι λίγος. Μοιάζει να ήθελα, να βγω στο φως, ίσως να είναι και αλήθεια. Νιώθω πως ο χρόνος δεν μου φτάνει, αν και περνάει αργά και βασανιστικά. Η μητέρα μου λοιπόν ήταν η αιτία, που η ποίηση μπήκε στη ζωή μου. Από πολύ μικρή ηλικία είχε διακρίνει το ταλέντο μου στη γραφή. Όμως εγώ πεισματικά το αγνοούσα, ήθελα να ζήσω τα όμορφα χρόνια της παιδικότητας, της εφηβείας. Αυτά τα χρόνια που παλεύουν όλοι γύρω σου, να τα μαγαρίσουν. Με αυτά και με αυτά έφτασα περίπου ως το 20ο έτος της ηλικίας μου. Διαβάζοντας Έλληνες και ξένους λογοτέχνες και ακούγοντας πάντα το ανθοσκόρπισμα της μαμάς μου. Όμως, σιχάθηκα τούτο το άδικο ξόδεμα. Το ξόδεμα της ζωής μέσα από την πένα τους. Έκανα παύση, λοιπόν. Για περίπου έναν χρόνο απείχα πλήρως από τη λογοτεχνία. Κάτι μέσα μου με έσπρωχνε, να αρχίσω τη γραφή. Έτσι και έγινε. Ίσως να ήθελα να καμώσω, όσα δεν πρόφτασαν. Όσα δεν έκαναν ποίημα τους.

Τι μηνύματα περνάς μέσα από τα ποιήματά σου;       
Εδώ θα μου επιτρέψετε, να αφήσω τον επίλογο του βιβλίου μου.

Εγώ η λοίσθια μα και η εράσμια μορφή, 
καρπώνω τα άνθη και σε ψάχνω στην ποίηση. 
Ακουρμάσου τα παιδικά μου όνειρα, είναι ιαχές ψυχής σε ένα στερνό ζεϊμπέκικο.
Είναι βουβές κραυγές, που ξέσυρε ο έρωτας στου ανέμου τα ταξίδια.
Τι κι αν σκιές παλιάτσοι τα κρύα βράδια, υφαίνοντας μία κακόραφτη πληγή, 
φωνάζουν πλάι στην ανάσα μου και εις μνήμην του εδώ Πολυτεχνείο, 
της εποχής μας ο αδερφός ως σωτήρας - άρχων - θεριστής με ζυγώνει, 
εγώ φωνάζω: «Δεν είμαι η πουτάνα σας και δεν τη γουστάρω τη δειλή ζωή σας».
Απόψε με λυτρώνω λοιπόν, κρατώ στα χέρια μου γράμμα από τον Μορσικό, που μου λέει:
«Κι αν είπες λόγια, τι να σου μοιάσει;».
Μου μιλά για μνήμες γυναίκες και μου ψελλίζει: «Αγνό παιδί να 'ν' τ' όνειρο σου».
Τώρα, εδώ στη γηρασκιά μου, σ' αγαπάω κι ας πήρες τα άνθη απ' τη ματιά μου. 
Θέλω να είμαι η ηδονή του γλύπτη, ένα παράξενο λουλούδι που σέρνει μέσα του τις δίδυμες ψυχές σε έναν γαλήνιο χορό.
                                                                             
Η πρώτη σου ποιητική συλλογή με τίτλο «Λοίσθια» κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Οσελότος και η παρουσίασή της έγινε στo Σουρεάλ Cantina Cultura. Πες μας περισσότερα για αυτό.
Ο τίτλος του βιβλίου μου έχει να κάνει με την καταχώρηση μου κοινωνικά, λόγο της ταυτότητας φύλου μου. Δυστυχώς αν και ζω σε έναν τόπο, που δίδαξε τον πολιτισμό, οι νέοι κάτοικοι αυτού του τόπου δεν μπορούν, να τον προάγουν στις ανάγκες των ημερών μας και να τον κάνουν παγκόσμια διδαχή. Δεν σας κρύβω, πως ντρέπομαι για τη μικροψυχία του κόσμου. Θα μπορούσε ετούτος ο λαός, να καυχιέται για σύγχρονες αξιακές κατακτήσεις, οι οποίες θα ήταν φάρος της ανθρωπότητας. Δεν εθελοτυφλώ όμως, ο σύγχρονος Έλληνας έχει απώλεια μνήμης, επίσης αρέσκεται στην κοπαδοποιήση. Σκυφτός και ανοχικός, κυνηγός κοντόφθαλμος, διδάχτηκε τα εφήμερα. Όλοι στο τίποτα σε τούτο τον τόπο και ο καθένας στη φυλακή του. Πως να τους πείσεις, πως η ζωή είναι αγώνας και όχι βόλεμα. Το βιβλίο μου έχει να κάνει με αυτοέκδοση μέσω των εκδόσεων Οσελότος και η παρουσίαση του έγινε στο Σουρεάλ Cantina Cultura. Τον χώρο της Sunny Baltzi στο Χαλάνδρι. Η Sunny Baltzi είναι ένα άτομο που θαυμάζω ιδιαίτερα, ήθελα πολύ η παρουσίαση του βιβλίου μου, να γίνει στον χώρο της. Έτσι και έγινε λοιπόν και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. Ήταν μία μαγική βραδιά, μία μάζωξη όπως τη φανταζόμουν. Μία μάζωξη όπου η διαφορετικότητα του καθενός μας μπορεί, να συνυπάρξει στα όμορφα. Μία βραδιά που έστειλε το μήνυμα, πως όλοι μαζί μπορούμε πιο πολλά.


Παράλληλα έγινε και η παρουσίαση του δίσκου της Ερασμίας Μάνου με τίτλο «Τι να σου μοιάσει», στον οποίο έχεις συμβάλει στιχουργικά. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για αυτόν τον δίσκο;    
Αυτή η δισκογραφική δουλειά είναι η πρώτη ολοκληρωμένη της Ερασμίας Μάνου. Ο δίσκος περιλαμβάνει 10 τραγούδια, όπου σε όλα τη μουσική την έχει γράψει η Ερασμία. Είναι μία δουλειά ψυχής. Όταν λέμε ψυχής, εννοούμε πως η γραφή μου κρύβει ψυχή, αυτή η ψυχή λοιπόν αντάμωσε με την ψυχή της Ερασμίας. Μέσα από αυτό το αντάμωμα η Ερασμία εμπνεύστηκε και συνέθεσε 10 υπέροχα τραγούδια, τα οποία συνοδεύει με τη μοναδική χροιά της φωνής της. Η Ερασμία φέρει μια ιδιαίτερη ψυχή και ένα μοναδικό ταλέντο. Είναι ένα κράμα σπάνιο. Που αξίζει μια ξεχωριστή θέση στην ελληνική δισκογραφία. Η ίδια γράφει στίχο, μουσική και ερμηνεύει με έναν τρόπο, που σε καθηλώνει. Ελπίζω ο κόσμος να της δώσει, οτιδήποτε της αξίζει.

Πως προέκυψε η γνωριμία σου με την Ερασμία Μάνου;        
Χρονικά η γνωριμία μου με την Ερασμία τοποθετείτε περίπου 14 μήνες πριν. Αυτή προέκυψε τυχαία σε ένα μπαράκι ενός κοινού φίλου στην Αργυρούπολη. Έπειτα υπήρχαν αμέτρητες συναντήσεις μεταξύ μας, από όπου και προέκυψε μία καρμική σχέση θα έλεγα. Αποτέλεσμα αυτής της σχέσης είναι και ο δίσκος της Ερασμίας με τίτλο «Τι να σου μοιάσει».

Αν θα είχες τη δυνατότητα να συναντήσεις κάποιον από τους μεγάλους ποιητές, ποιον θα επέλεγες;
Έχω την τύχη και την τιμή να γνωρίζω σε προσωπικό επίπεδο και να έχω κάνει και αρκετή παρέα μαζί του κατά το παρελθόν, έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή ποιητές που έχει να επιδείξει αυτός ο τόπος. Ο λόγος για τον Μιχάλη Μυτακίδη για πολλούς γνωστό και ως B.D. Foxmoor. Όσον αφορά τώρα ποιητές που δεν βρίσκονται πια ανάμεσα μας, θα ήταν άδικο για το έργο τους να πω, πως θα ήθελα να συναντήσω κάποιον. Εκτός του ότι κάτι τέτοιο μόνο ρεαλιστικό δεν είναι και αγαπώ τον ρεαλισμό. Θα ήταν και προσβολή, αφού η γραφή τους είναι η προίκα τους για το αντάμωμα μας.

Monique μου, πως ονειρεύεσαι τον εαυτό σου τα επόμενα χρόνια;
Με ονειρεύομαι περιτριγυρισμένη από πολλά παιδιά. Λατρεύω τα παιδιά, είναι ο πλούτος μας. Αρκεί να αντιλαμβανόμαστε την αξία τους.

Monique μου, σε ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη συνέντευξη, που μας παραχώρησες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Post Top Ad

Artistic Town