Kυριακή απόγευμα, η Μαρία Καβογιάννη μπαίνει φουριόζα στο Παλλάς και με την αμεσότητα που τη διακρίνει σπεύδει να μοιραστεί με όλους την δικαιολογημένη αγανάκτηση της για το λεωφορείο του Βύρωνα, που δεν περνάει ποτέ τις Κυριακές. Αν και είναι γέννημα θρέμμα Βυρωνιώτισσα, την κουράζει το χάος της πόλης. Είναι περισσότερο άνθρωπος της εξοχής και με κάθε ευκαιρία θέλει, όπως μας λέει, να ανεβαίνει στο εξοχικό της στις Μηλιές του Πηλίου, παρέα με φίλους καλλιτέχνες που επίσης παραθερίζουν εκεί, όπως ο Γιώργος Γαβαλάς, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, η Υρώ Μανέ.
Από πού αντλείτε δύναμη κι ενέργεια;
Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μου που είμαι πολύ αισιόδοξη και από την αισιοδοξία μου παίρνω ενέργεια. Υπάρχουν όμως και στιγμές που νιώθω πάρα πολύ απαισιόδοξη και κλείνομαι στον εαυτό μου.
Μπορεί κάποιος να αναζητήσει... μαγικές λύσεις σε τέτοια αδιέξοδα;
Δεν έχω επαφή με αυτά. Δεν μου έχουν ρίξει ποτέ τα χαρτιά. Σκέφτομαι πάντως πως έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν καταλυτικά, θετικά ή αρνητικά, έναν άνθρωπο. Προσωπικά πιστεύω πολύ στη θετική και την αρνητική ενέργεια και όταν εκπέμπεται το αισθάνομαι.
Πάντως, στις «Μάγισσες της Σμύρνης» της Μάρας Μεϊμαρίδη τα μαγικά αποδεικνύονται αλάνθαστα... Τι αισθάνεστε για την ηρωίδα που ερμηνεύετε, την Ευθαλία;
Ήταν μια γυναίκα που παιδεύτηκε πάρα πολύ ζώντας στην Καππαδοκία με έναν Τούρκο, και μάλιστα αστεφάνωτη. Άφησε τον τόπο της υπό άθλιες συνθήκες κι επιβίωσε δουλεύοντας σκληρά σε αρωματοπωλείο. Κατάφερε να βελτιώσει τη ζωή της φτιάχνοντας μαγιολίκια που βοηθούσαν τις γυναίκες να προσελκύσουν εύπορους άντρες και να μπουν στα υψηλά στρώματα της σμυρναίικης κοινωνίας.
Κάποια στιγμή την ακούμε να λέει στην κόρη της: «Προσπάθησα πολύ στη ζωή μου. Δεν είμαστε μάγισσες, είμαστε κυνηγημένες». Στην εποχή τους τα ξόρκια και τα μάγια ήταν πιστευτά επειδή οι γυναίκες ήθελαν να πιαστούν από κάτι. Η Ευθαλία μού είναι πολύ οικεία, αλλά δεν έχω καμία σχέση με τον τύπο της. Το περίεργο βέβαια είναι πως, παρότι δεν έχω μικρασιατική καταγωγή, συγκινούμαι πολύ από τον κόσμο της Σμύρνης, τα χρώματα και τα αρώματα, το μεράκι τους στη μαγειρική. Όταν κάναμε τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς στην Κωνσταντινούπολη και την Καππαδοκία, αισθάνθηκα μεγάλη συγκίνηση.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Σταμάτη Φασουλή;
Είναι ο άνθρωπος που μου έμαθε θέατρο, μου έδειξε πώς να είμαι εγώ μέσα από τον ρόλο. Είναι εντυπωσιακό το ότι ακούει τους συνεργάτες του και δέχεται πράγματα αν κάτι του φαίνεται χρήσιμο. Έχει το μεγάλο προτέρημα να διαβάζει τους ανθρώπους και να δίνει στον καθέναν τον ρόλο που του ταιριάζει. Στην παράσταση είμαστε είκοσι επτά άτομα και όλοι συντονίζονται άψογα. Και μιλάμε για μια μεγάλη, γενναιόδωρη παραγωγή.
«Όσο είμαστε παιδιά έχουμε όλοι τη διάθεση για έκφραση, αργότερα μας βαραίνει η ωριμότητα και μάλλον στη ζωή μας βάζουμε πιο πολλά πρέπει απ’ όσα στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε.»Συμφωνείτε ότι το κοινό σάς έχει ταυτίσει περισσότερο με την κωμωδία;
Είναι αλήθεια, προέκυψε λόγω της τηλεόρασης και δεν με ενοχλεί καθόλου. Το κοινό που έχει ταυτίσει κάποιους ηθοποιούς με την κωμωδία νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα μαζί τους, θέλει να τους αγγίξει, να τους μιλήσει. Η Αθήνα είναι μια πόλη που αποξενώνει τους ανθρώπους, οπότε μου αρέσει όταν με πλησιάζουν και μου λένε «καλημέρα».
Με τι άλλο θα θέλατε να ασχοληθείτε πέρα από το θέατρο;
Είμαι υπό σκέψη. Μου άρεσε πάντα η ιστορία της τέχνης και βέβαια ο κινηματογράφος με τον οποίο θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο, ακόμη και το να κάνω σκηνοθεσία.
Η ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Ένας άλλος κόσμος» ήταν μια δυνατή εμπειρία;
Ήταν μια φανταστική εμπειρία που με έκανε να αγαπήσω ακόμη περισσότερο τον κινηματογράφο, που ούτως ή άλλως μου άρεσε από μικρή. Αχ, να ήμουν τώρα πιο νέα –αν και μέσα μου νέα νιώθω– και να πήγαινα στο εξωτερικό να σπουδάσω! Αυτό που έζησα στην ταινία του Χριστόφορου δύσκολα θα ξανασυμβεί. Ήταν τόσο ωραία η συνεργασία με όλους και η επαφή με τον οσκαρικό συμπρωταγωνιστή μου, τον Τζ.Κ. Σίμονς. Γελούσαμε, τραγουδούσαμε στα γυρίσματα, ήταν τόσο ευγενής και ανθρώπινος.
Χάνετε εύκολα το κέφι σας;
Σπάνια. Είμαι άνθρωπος που του αρέσει να παίζει. Με τους φίλους στις Μηλιές κάνουμε διαγωνισμό χορού, τραγουδιού, παίζουμε παντομίμα. Ο μπαμπάς μου ήταν τέτοιος τύπος. Όσο είμαστε παιδιά έχουμε όλοι τη διάθεση για έκφραση, αργότερα μας βαραίνει η ωριμότητα και μάλλον στη ζωή μας βάζουμε πιο πολλά πρέπει απ’ όσα στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε.
Είστε επιλεκτική στις δουλειές που κάνετε;
Ναι, κάνω επιλογές και σίγουρα έχω κάνει και λάθη. Όμως δεν μετανιώνω ποτέ για κάτι που έκανα. Ίσως στενοχωρηθώ για κάτι που θα μπορούσε να γίνει καλύτερα.
Οι σημαντικότεροι ρόλοι
Αττάρτη
Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου υποδύεται την Αττάρτη, μια γυναίκα που μοιάζει με ιέρεια της Ανατολής. Προβλέπει το μέλλον και είναι αυτή που μαθαίνει στην Ευθαλία και αργότερα στην Κατίνα ξόρκια και μαγιολίκια για να καταφέρουν να επιβληθούν.
Κατίνα
Η Σμαράγδα Καρύδη ερμηνεύει την κόρη της Ευθαλίας, μια γυναίκα-θύμα της μοίρας, που χήρεψε νωρίς και στη συνέχεια κατάφερε να ανεβεί στην κοινωνική κλίμακα χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα.
Αδερφοί Καραμάνου
Ο Μέμος Μπεγνής και ο Μελέτης Ηλίας κρατούν τους ρόλους των δύο πλούσιων αδερφών που πέφτουν θύματα της... μαγικής γοητείας της Κατίνας. Την ερωτεύονται και της ανοίγουν το δρόμο για αναγνώριση, οικονομική άνεση και την εξουσία που τόσο αποζητά.
Παλλάς
Βουκουρεστίου 5 (City Link),Κέντρο
Τηλ.: 2103213100
Πηγή: /www.athinorama.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου