Γράφει η Κατερίνα ΜΠΙΜΠΗ
Γι῎αυτό αποφάσισα να γράψω λίγα...πολύ λίγα πράγματα....όχι για να μάθουμε - δεν είμαι υπέρμαχος του διδακτισμού- απλά για να τον ξαναθυμηθούμε. Ὁχι μόνο το καλοκαίρι με τις παραστάσεις του φεστιβάλ. Τώρα, που ο χειμώνας είναι προ των πυλών και οι ασθένειες έχουν ῎ξεφύγει῎.
Εν άρχη ειν ο λόγος... τρομάξατε῎ Καταρχήν είναι στην Επιδαυρο. Σε έναν υπέροχο κάμπο με πορτοκαλιές. Αυτή είναι η μαγευτική θέα αν κάτσεις στο Άνω διάζωμα και χαζέψεις πίσω απο τη σκηνή, στο βάθος, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Κι όμως, το θέατρο αυτό φτιάχτηκε για να κάνουν παραστάσεις οι ασθενείς του Ασκληπιείου της Επιδαὐρου. Του μεγαλύτερου θεραπευτηρίου του αρχαίου κόσμου. Στην αρχαιότητα, ήταν το πιο οργανωμένο θεραπευτικό κέντρο. Συνήθως το προσπερνάμε, στην ομαλή ανάβαση μας προς το θέατρο, στα αριστερά μας.
Σήμερα η χρήση του θεάτρου ανήκει στο Φεστιβάλ Αθηνών- Επιδαύρου και οι παραστάσεις του συγκεντρώνουν εκατομμύρια θεατές απο όλο τον κόσμο. Δικαίως, μιας και η ομορφιά του και η αρχιτεκτονική του, το κατατάσσουν στα πρότυπα αρχαίων θεάτρων. Το θέατρο έχει άνω και κάτω διάζωμα, στα οποία υπάρχουν οι θέσεις των θεατών. Τα κάθετα σκαλοπάτια χωρίζουν τα διαζώματα σε κερκίδες, ο κύκλος στο κέντρο είναι το κοίλο όπου πίσω του βρισκόταν η σκηνή. Αριστερά και δεξιά του κοίλου και της σκηνής υπάρχουν οι πάροδοι, οι οποίες ξεχωρίζουν την είσοδο τών ηθοποιών, η δεξιά πάροδος συμβολίζει την είσοδο από την πόλη και η αριστερή απο τους αγρούς. Και άλλα πολλά, που για να τα γράψω χρειάζομαι ένα ημερολογιακό χρόνο και έναν εκδοτικό οίκο.
Η κατάνοιξη και η μέθεξη που αισθάνομαι κάθε φορά που πηγαίνω, αξίζει κάθε ταλαιπωρία, γιατί το δύωρο ταξίδι προς την Επίδαυρο δεν είναι τόσο εύκολο, αν και το τοπίο και ο προορισμός είναι, αναμφίβολα, μοναδικά. ¨Οσοι έχουν κάνει αυτό το εγχείρημα, πιστεύω οτι καταλαβαίνουν. Δεν υπάρχει, όμως, περίπτωση να μην το ξανακάνω γιατί κάθε φορά που φεύγω, κάτι σαν να με κρατάει εκεί, σαν να έχω αφήσει ένα κομμάτι μου σε αυτόν τον χώρο. Το οποίο όμως πάντα μου δίνει το κίνητρο να θέλω να επιστρέψω.
Μετράω, λοιπόν, αντιστροφα τους μήνες και περιμένω πότε θα φτάσει η ώρα που θα βρεθώ στην ουρά των εισητηρίων του φεστιβαλ (είμαι παραδοσιακή, αν δεν πἀω στα εκδοτήρια, πιστεύω οτι δεν έχω κάνει το τελετουργικό σωστά) και κλείσω τις θέσεις μας.
Κατερίνα ΜΠΙΜΠΗ γεννήθηκε στη Μελβούρνη ώρα πρωινή με ούριο άνεμο. Σπουδάζει Θεατρολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου. Ασχολείται με το θέατρο απο το 1999. Μια χρονιά πριν την αλλαγή της χιλιετίας. Είναι εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού απο το 2004. Εχει παίξει σε πολλές παραστάσεις όπως ´Η γυναίκα της Ζάκυθος´ σκην. Κ. Μιχελή , ´Bells´ σκην. Α. Ρεβή, ´Brokenvile´ σκην. A. Juan, ´Οδύσσεια ´ σκην. Μ. Βαρδάκα, ´Όπερα στη σοφίτα ´ σκην. Σ. Παντουβάκη, ´Εσύ και τα σύννεφά σου ´ σκην. Μ. Βαρδάκα, ´Ό εγωιστής γίγαντας´ σκην. Γ. Κόκκινος, ´Ό κήπος με τις 11 γάτες´ σκην. Γ. Κόκκινος κ.α. Διδάσκει και σκηνοθετεί στα Theater Labs απο το 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου