Μια έμπνευση ανεξήγητη που απλά συμβαίνει. Ένα ταξίδι στο μαγικό τοπίο των υποσυνείδητων και υπερρεαλιστικών εικόνων, των φόβων, των πόθων και των επιθυμιών που ενώ έχουν ως αφετηρία την πραγματικότητα, περνούν σε μιαν άλλη διάσταση, όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν και η ανατροπή αντιμάχεται το δεδομένο όπως η μέρα τη νύχτα.
Μυρωδιές, αρώματα, εμπειρίες, όνειρα, προσδοκίες, πλησμονές, νίκες, ήττες, έρωτες, θάνατοι, αλήθειες και ψέματα, όλα μοιάζουν να σμίγουν με ό,τι ονομάζεται ζωή, εκεί που συμβαίνουν θαύματα, όλα γίνονται λέξεις και τότε το ποίημα γράφεται.
Και αυτή τη φορά με τη νέα σας ποιητική συλλογή «Το Δέντρο που Ανατέλλει», ποια ήταν η αφορμή; Δεν υπάρχει συγκεκριμένη αφορμή. «Το Δέντρο που Ανατέλλει» είναι για μένα η συνέχεια. Όπως η ζωή που κυλάει, το δέντρο που μεγαλώνει, το σπίτι που ανθίζει, ο θάνατος που ξεχνά τον έρωτα, το όνειρο που δεν χάνεται, η ψυχή που ελπίζει.
Αυτό συμβαίνει με την ποίηση που υπάρχει τόσο απλά ή πολύπλοκα όπως ο άνθρωπος και η μοίρα του, όπως ο κόσμος όλος, όπως οι ιστορίες που επαναλαμβάνονται ή ακόμη και αυτές που δεν συνέβησαν ποτέ.
Είναι εύκολο το να φτιάξεις μια ποιητική συλλογή; Τίποτα δεν είναι εύκολο και το ταξίδι του ποιητή μοναχικό ή καλύτερα η ίδια η ποιητική γραφή είναι μια απόλυτα μοναχική διαδικασία. Η ποίηση είναι πέρα από την πραγματικότητα όπως τη γνωρίζουμε και τη βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Η ποίηση δημιουργείται και ζωντανεύει σε μιαν άλλη διάσταση.
Ο ποιητής χρειάζεται να κάνει αυτή τη νοητική υπέρβαση για να μπορέσει να λειτουργήσει και να δημιουργήσει. Πέρα από αυτό είναι και το βαθύ, ουσιαστικό κοίταγμα στον καθρέφτη, η αντιπαράθεση με τον εαυτό, η πιο δύσκολη αναμέτρηση του δημιουργού μέχρι το ποίημα να ξεπροβάλει μέσα από τα σκοτάδια σαν μια επανάσταση, σαν βάλσαμο.
Πώς επιλέγετε το τι θα μπει σε ένα βιβλίο και τι όχι; Είναι μια υποσυνείδητη διεργασία. Το ένα ποίημα ακολουθεί το προηγούμενο και η συλλογή ολοκληρώνεται.
Έχετε επισημάνει εμμονές στα βιβλία σας; Μοτίβα που επαναλαμβάνονται, αγαπημένα σας θέματα; Ναι. Τα βαγόνια, τα τρένα, οι σταθμοί, τα δωμάτια, τα βροχερά σπίτια, τα σκυλιά, οι γάτες, τα φορέματα, τα πράσινα κοστούμια, τα ποντίκια, οι πόλεις και ιστορίες που δεν συνέβησαν ποτέ. Όλα όσα με ακολουθούν είτε τα έζησα κατά κάποιο τρόπο είτε τα φαντάστηκα, είτε συνέβησαν σε μένα είτε σε κάποιον άλλο.
Ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από εικόνες γεμάτες νοήματα και συναισθήματα, έχουν φως αλλά και σκοτάδι, είναι όμορφες αλλά και άσχημες, είναι αληθινές αλλά και ψεύτικες. Ο ποιητής μετουσιώνει τον θαυμαστό αυτό κόσμο σε λέξεις, αυτό που ονομάζουμε ποίημα.
Ποια βιβλία διαβάσατε το τελευταίο διάστημα και σας άρεσαν; Το τελευταίο διάστημα έχω επιστρέψει στην κλασική λογοτεχνία. Αγαπημένο βιβλίο που θαύμασα και πάλι είναι το «Το Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι.
Πηγή: www.philenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου